سرمست درآمد از خراباتبر خاک فکنده خرقه زهددل برده شمع مجلس اوجان در ره او به عجز می​گفتاز خون پیاده​ای چه خیزدحقا و به جانت ار توان کردگر چشم دلم به صبر بودیتا باقی عمر بر چه آیدصافی چو بشد به دور سعدی

با عقل خراب در مناجاتو آتش زده در لباس طاماتپروانه به شادی و سعاداتکای مالک عرصه کراماتای بر رخ تو هزار شه ماتبا تو به هزار جان ملاقاتجز عشق ندیدمی مهماتبر باد شد آن چه رفت هیهاتزین پس من و دردی خرابات